Σ1: Πρωτόγονη και Μεγαλοπρεπής Ομορφιά

Visits: 343

Κάτω χαμηλά στο Αιγαίο, ανάμεσα Κρήτη και Ρόδο, στο απέραντο αγερινό μπουγάζι, είναι η Κάρπαθος. Το νησί αυτό, τονισμένο με τις πιό χτυπητές αντιθέσεις, έχει μια πρωτόγονη και μεγαλόπρεπη ομορφιά. Στις τραχιές και απότομες, τις μαυρισμένες από το κύμα ακτές, κόβονται κάθε τόσο ήρεμες, λευκές παραλίες και αμμουδιές. Κι η θάλασσα, γαλύφα και πλανεύτρα, σωστό κρύσταλλο που ενώνεται με το διάφανο ουρανό, όταν είναι γαληνεμένη, αγριεύει ξαφνικά, μόλις σηκώσει αγέρα, σκοτεινιάζει, γίνεται λουλακιά και, θεριό ανελέητο, ρίχνεται με μάνητα στις στεριές.

Ακόμη και το εσωτερικό του νησιού έχει τον ίδιο τόνο. Λές και ο Θεός, όταν τόπλαθε, ήτανε θυμωμένος. Πλαγιές κοφτές, σχεδόν όρθιες, πυκνά δασωμένες με πεύκο ψηλόλιγνο, ρόμπολο, παραστέκουν κάθε τόσο με γόνιμη γη ήμερη βλάστηση, ιδιαίτερα γύρω από τις αναρίθμητες πηγές των γραφικών χωριών. Αγέρηδες φυσάν ολοχρονίς, ξέχωρα ο μπονέντης. Όλο το καλοκαίρι ξεχύνεται μέχρι πάνω ψηλά στη ραχοκοκκαλιά του νησιού. Εκεί μαζεύεται σ’ ένα γκριζωπό σύννεφο, για να κατηφορίσει έπειτα στις γύρω πλαγιές.

…

Έτσι αυτός ο αγέρας, με την τόσο επιβλητική παρουσία, έχει δεθεί με την ψυχή των ανθρώπων. Και δεν είναι ίσως υπερβολή να πεί κανένας, πως όλη η εύχαρη διάθεση τους, με την ανάλαφρη και τόσο ευμετάβολη ισορροπία, δεν μπορεί παρά να επηρεάζεται απ’ το αδιάκοπο και σβέλτο πέρασμα του, όπως από τις έντονες μεταπτώσεις της θάλασσας και τις τραχιές εναλλαγές του τοπίου.

Με τα λόγια αυτά περιγράφει ο Κώστας Κυζούλης την Κάρπαθο στο βιβλίο του “Ο Βασιλιάς της Αχάτας” (σχετικό απόσπασμα στο άρθρο 129). Αν και προσπάθησα πολύ δεν έχω βρεί ακόμη την κατάλληλη φωτογραφία. Μάλλον πολλές φωτογραφίες ταιριάζουν με το παραπάνω κείμενο.

Προτιμώ λοιπόν να ξεκινήσει ο αναγνώστης με αυτή την εικόνα των λέξεων, παρά με τις λέξεις της εικόνας.

Η επόμενη στιγμή (Σ2)

Όλες οι στιγμές στην κατηγορία ΣΤΙΓΜΕΣ