Σ6: Κομμάτι από τη νιότη σου

Visits: 1340

Κάτω από το γραφικό (α)πλάτανο στο Ρίχτι του Κατώδιου, γλεντίζανε  του Αγίου Παντελεήμονα (τον Ιούλιο του 1969) πολλοί Απερίτες. Μερικές από τις μαντινάδες τους άφησαν εποχή και διασώθηκαν από τον Ηλία Αντιμησιάρη.

Στο μοναδικό αυτό στιγμιότυπο τρείς από τους σπουδαιότερους γλεντιστές του Απερίου πραγματεύονται το μεγάλο ζήτημα του ξενιτεμού, και ο ένας δίνει τη σκυτάλη στον άλλο.

Μέσα στη “μουσική συνομιλία” έχει διατυπωθεί μοναδικά ο καημός του ξενητεμού μέσα από την αέναη αναζήτηση όσων έμειναν πίσω στη γενέθλια γή.

[Μανωλάκης Κωνσταντινίδης – ο δάσκαλος]
Χρόνια εικοσιτέσσαρα, μισή ζωή τ’ αθρώπου,
κι ακόμη δεν αλλάξασι τα έθιμα του τόπου.

Γέρασε ο απλάτανος, γεράσαν οι αθρώποι,
μα μέσα εις τη μνήμη μου, γνώριμοι είν’ οι τόποι.

[Μηνάς Παπαδάκης]
Γέρασεν ο απλάτανος, μ’ είναι η καρδιά στη μέση,
μα να τη βγάλει δύναμη, καμμιά δε θα μπορέσει!

[Κωστής Νικολάου – Μαεράς]
Όποιος κα(θ)ίσει στη δροσιά ετούτου του απλατάνου,
δε του ξεχάνει του χωριού, ότι και να του κάνου(ν).

Φεύγεις κι’ από τη νιότη σου ‘πομένει ένα κομμάτι,
ανηορεύ(γ)εις κι’ ‘ερχεσαι, σαν να γυρεύεις κάτι.

Έπεζε λύρα ο Μανώλης του Διάκου

Αφήγηση του Ηλία Αντιμησιάρη, 2019

φωτ. από το αρχείο της Γκλόριας Λαμπρινού

Μεταξύ άλλων και οι παραπάνω γλεντιστές, μερικά χρόνια μετά στο NJ της Αμερικής.

Μερικές ακόμη “Στιγμές γεμάτες Κάρπαθο” θα βρείτε στην κατηγορία ΣΤΙΓΜΕΣ.

Η επόμενη στιγμή Σ6