Πώς μας θωρείς ακίνητος Ήρωα Ορφανίδη!

Visits: 301

Πως μας θωρείς ακίνητος,
που να’ ναι ο λογισμός σου;
Στης Αλβανίας ποια πλαγιά
η σκέψη σου να τρέχει;
Και λυπημένος και βουβός
κοιτάζεις το χωριό σου
ενώ το κρύο μάρμαρο
μόνο η βροχή το βρέχει!

Πώς μας θωρείς ακίνητος Ήρωα Ορφανίδη!
Το βλέμμα σου στου ουρανού το βάθος ν’ αγναντεύει
κι άφησες ναν’ το μνήμα σου στ’ Απέρι μας στολίδι,
μήπως το αεροπλάνο σου η σκέψη σου γυρεύει;

Το ωραίο σου παράστημα τα καστανά σου μάτια
τα μολυβένια σου φτερά ανάμνηση έχουν γίνει.
Τα νιάτα σου σε μια στιγμή εγίνησαν κομμάτια
μα … τ’ όνομά σου αθάνατο στην ιστορία θα μείνει.

Πες μας! Που ναν’ το Καζακλάρ π’ άφησες τη πνοή σου
και στης πατρίδας ποιά γωνιά εγίνηκες θυσία…
Τη τελευταία σου στιγμή ποιος βρέθηκε κοντά σου;
σαν έγραψε το αίμα σου Πατρίδα-Ελευθερία!

Στάχτη, μολύβι και φωτιά έγινε η ζωή σου
και το μαντάτο κεραυνός που έμελε να μάθου.
Πώς να πιστέψει η μάνα σου, φίλοι και συγγενείς σου
ότι για πάντα ο αετός έπεσε της Καρπάθου;

Δεν έζησες, δεν χάρηκες, δεν άφησες φαμήλια
κι όλα τα Ελληνόπουλα είν’ τώρα τα παιδιά σου.
Και ψάλλουνε τον Εθνικό τον ύμνο, χείλη χίλια
ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη τη δικιά σου.

Μισός αιώνας πέρασε κι ακόμα παρά πάνω
που μια σελίδα έγραψες κι εσύ στην ιστορία.
Πέταξε στο Απέρι μας με το αεροπλάνο
να δεις πως αναγνώρισαν αυτήν σου τη θυσία.

Ελεύθερη η Πατρίδα μας έφερε τα οστά σου
και ανδριάντα έστησε και τα’βαλε κι εκείνα.
Και κάθε εθνική γιορτή περνούν από μπροστά σου
κι αφήνουν δάφνης στέφανα και τ’ Απεριού τα κρίνα.

της Φωτεινής Γεργατσούλλη-Σταματιάδη

(δημοσιεύθηκε στο Λέυκωμα του Συλλόγου Ομονοίας Απερίου, 2011)