Επιστολή στην Πατρίδα (1932)

Visits: 287

Μου γράφεις για την Κάρπαθο να μη τη λησμονήσω,
πάντοτε να τη σκεύτομαι και πίσω να γυρίσω.

Αδύνατον! δε λησμονώ την όμορφη πατρίδα,
θερμαίνεται στα στήθη μου κάποια κρυφή ελπίδα.

Πως μία μέρα θα ιδώ τη  Μάνα μας Ελλάδα,
ν’ απλώνει την αγκάλη της στη πονεμένη σκλάβα.

Πως είναι δυνατόν ποτέ η λεύτερη ψυχή μας,
ν’ ανέχεται μαρτύρια, στη σκλαβωμένη γή μας;

Οσο για με, βαρυαλγώ κάθε στιγμή και ώρα,
να βλέπω αντίκρυ σε σκλαβιά, αγαπημένη χώρα.

Στα πέρατα της ξένης γής είναι διασκορπισμένοι,
όσοι να ζήσουν δεν μπορούν, δούλοι ταπεινωμένοι.

Πάλι θαυμάζω τις ψυχές που με τη θέληση τους,
περνούν ζωή καρτερική στη σκλαβωμένη γή τους.

Μάρτυρες του καθήκοντος, Πατριδοστηλοβάται,
προσέχετε τα παλαιά, ήθη μας μή ξεχνάτε!

Εμμετρος απάντησις εις επιστολήν εκ Καρπάθου, 
του Γεωργίου Εμμ. Παναγιώτου (Μαστροπαναγιώτη),
Κρήτη, 1932.